بیو گرافی سروش لشکری هیچکس

سروش، چنانکه خود می گوید و در ترانه هایش نیز بدان تاکید می ورزد، شش سال پیش کار آهنگسازی (یا آنگونه که بین اهالی زیر زمین باب است، "کار ساختن بیت") و خواندن ترانه به سبک رپ را آغاز کرد و سر انجام سال گذشته توانست منسجم ترین آلبوم رپ فارسی را با نام " جنگل آسفالت" تهیه و آماده انتشار کند. آلبومی که خود، آن را "نخستین" آلبوم رپ فارسی می داند.
من رپ را دوست ندارم و اصلا آنرا موسیقی نمی دانم! 
موضع گیری های اینچنینی در برابر موج های جدید موسیقی را کم ندیده ایم. بویژه در میان قشر روشنفکر که انگار عادت دارد هر پدیدهء هنری را به سختی بپذیرد. 
یادمان نمی رود آن اعتراض های فراوان که بر آلبوم دهاتی شادمهر عقیلی شد یا آن همه بد و بیراه به صدای مریم دی جی که آن یکی ترانه را لوس و سبک کرده و این یکی اگر خواننده بود صدایش را نمی گذاشت پشت اینهمه فیلتر های الکترونیکی. 
و اصلا تعجب نخواهیم کرد اگر روزی بعد وارد اتاق حضرت منتقد شویم و چند نسخه از آثار تکفیر شده را در حال اجرا بیابیم. 
ایستادگی در برابر موجی که می تواند با این وسعت و سرعت گوشهای بیشمار را کر کند از فریادهایش تلاشی بیهوده و نادرست می نماید. این بار نوبت به رپ رسیده آن هم از نوع فارسی اش . موسیقی که تا ما خواستیم بشناسیمش ذهن قشر وسیعی از نوجوانان کم سن و سال را تسخیر کرده بود. 
رپ چیست؟ 
اولین جرقه‌های موسیقی رپ مثل بسیاری از ژانرهای دیگر، ‌از دل فقر و تبعیض به وجود آمد؛ از تضاد، از اختلاف طبقه اجتماعی و از تفاوت رنگ . . .آمریکایی‌ها از نژاد آفریقایی و لاتین‌ها، زبان آسان و خوبی برای گفتن پیام‌هایشان یافته بودند. این یک اعتراض آمریکایی بود به نژادپرستی و مشکلات اجتماعی آمریکا. رپ در واقع، موسیقی عجیب و غریبی نبود، یک‌‌جور ریتمیک حرف زدن بود، آن هم با زبان خیابانی؛ همان زبانی که بین جوانان هر کشوری متولد می‌شود و پس از چندی فراموش می‌شود. رپ را CNN سیاهان می‌نامیدند. آن‌ها اوضاع و احوال خود را به زبان موسیقی به گوش یکدیگر و البته سفیدها می‌رساندند. 
از این تاریخ‌نگاری‌ها که بگذریم، رپ، در واقع یک موسیقی بسیار ساده و عامیانه است، شعری که روی یک بخش کوتاه و تکرارشونده موسیقایی قرار می‌گیرد و بدون اوج و فرود آن‌چنانی، به طور ممتد و متوالی خوانده می‌شود. 
دلیل این که هر کسی، سراغ موسیقی رپ می‌رود، همین سادگی بیش از حد آن است که چندان نیازی به نت دانستن یا آشنایی با علم موسیقی ندارد. به صدای آن‌چنانی هم نیازی نیست. صدا هر چه نخراشیده‌تر باشد، بیشتر در خدمت موسیقی رپ قرار می‌گیرد. پس رپ برای محبوب شدن به چی احتیاج دارد? به یک کلام تأثیرگذار. 
رپ‌خوان‌ها و علاقه‌مندان رپ، به کلام مورد استفاده در آهنگ‌هایشان «تکست» می‌گویند. اصلا علامت مشخصه هر رپ‌خوانی، همین تکست است؛ تکستی که حتما باید قافیه داشته باشد و بتوان آن را به حالت ریتمیک خواند. 
چرا هیچکس پدر رپ فارسی است؟ 
اگر بنا به ادعای خود هیچکس سابقه شش ساله اش را هم نادیده بگیریم. بازآنقدر دلیل می ماند که او را اولین رپ خوان فارس بدانیم. 
آنچه به یک آهنگ شخصیت رپ می دهد. نوع خواندن یا ریتم هیپ هاپ نیست. بلکه حضور یک فرهنگ است. فرهنگی اگرچه خیابانی اما پر از درد و از اعتراض. 
به این دلیل نمی توانیم شبه رپ های پیش از او را رپ واقعی بدانیم . آن آثار تنها به اجتماعی بودن خود متکی بودند. اما آنگونه که باید اعتراض آمیز و جدی نبودند. 
در ضمن هیچکس با تلفیق قابل قبول موسیقی سنتی ایران با ضرب آهنگ رپ ثابت می کند که رپ فارسی یک تقلید نیست . بلکه تلاشی است برای ارتباط با مردم و به گفته خودش ایفای نقش به عنوان رابط خیابان و گوش مردم .او در این البوم بر خلاف بسیاری از رپ کن های ایرانی از مهمونی و خوشی نمی گوید او مستقیما به زبان مردم و بی شک از ته دل چیزی را می گوید که شاید اکثریت جامعه هنری امروز کشور از ان عاجز اند.بنا براین هیچکس را می توان یک هنرمند و پدیده در هنر روز ایران نامید. 

آلبوم جنگل آسفالت: 
جنگل آسفالت نام اولین آلبوم هیچکس (سروش لشکری) است این آلبوم شامل دوازده آهنگ بوده که آهنگسازی آن به عهدهء مهدیار آقاجانی بوده و اشعار آن از هیچکس است در این آلبوم ریویل(که یک رپ خوان ایرانی ساکن لندن است) همراه با امین فولادی و امیر قهرمانی با او همکاری کرده اند. 

-------------------------------- 
* متولد: 17 اردیبهشت 1364 
* دانشجوی رشته مترجمی 
* غذای مورد علاقه: ماهی 
* رنگ مورد علاقه: مشکی 

سروش، چنانکه خود می گوید و در ترانه هایش نیز بدان تاکید می ورزد، شش سال پیش کار آهنگسازی (یا آنگونه که بین اهالی زیر زمین باب است، “کار ساختن بیت”) و خواندن ترانه به سبک رپ را آغاز کرد و سر انجام سال گذشته توانست منسجم ترین آلبوم رپ فارسی را با نام ” جنگل آسفالت” تهیه و آماده انتشار کند. آلبومی که خود، آن را “نخستین” آلبوم رپ فارسی می داند. 
“جنگل آسفالت” با تلفیق سبک رپ و نوای موسیقی سنتی ایرانی و نیز استفاده از سازهای سنتی ایران زمین همچون عود، تنبک، نی، دف و قانون، به راستی برازنده عنوان “رپ فارسی” است. 



برای این، نخستین “س” هفت سین زیر زمینیمان ، به شادباش (و بین خودمان بماند برای سنجیدن میزان وابستگی اش به نوروز ایرانی و سنت های باسستانی مان) ماهی قرمز هفت سین بردم که نپسندید: “ماهی زیادی لطیفه بابا! همه به من میگن زبری! این ماهی خیلی سوسولیه! نمیشد یه چیز دیگه واسم میاوردین؟” 



در حالی که با دلخوری به تنگ ماهی نگاه می کند در پاسخ به این سوالم که ” اگر از ماهی خوشت نمیاید ، کدام جزء هفت سین را دوست داری؟” می گوید: “من ماهی رو دوست دارم بخورم نه که بگیرم دستم باهاش عکس بگیرم! من بیشتر از سبزه خوشم میاد. اصولا از چمن خوشم میاد که برویم بنشینیم روش و حال کنیم” و بعد از من می خواهد تا تنگ ماهی را از او بگیرم . 



هیچکس در ادامه گفتگو با ما می گوید که سال 1385 سال پرکاری برایش بوده چرا که بعد از مدتها تلاش سرانجام در تابستان آلبوم ‘جنگل آسفالت’ را حاضر و آماده پخش کرده است. 

به گفته او ابتدا قرار بوده که آلبوم را یک شرکت پخش موسیقی بخرد اما چون آهنگ های آلبوم به “سرقت” رفت و در اینترنت پخش شد، کار فروش آلبوم به نتیجه نرسید. 



سروش در پاسخ به سوالم درباره مفهوم “جنگل آسفالت” و دلیل نام گذاری آلبومش با این عبارت می گوید: “از نظر من ‘شهر’ هم جنگل آسفالت است و آلبوم ‘جنگل آسفالت’ انعکاسی است از مشکلات اجتماعی و زندگی شهری و اعتراض به آن.” 

سروش - هیچکس که در طول گفتگویمان مدام دستم می اندازد، “راه اندازی تشکل رپ فارسی” با عنوان ” صامت” را از جمله اهداف خود در سال جدید بیان می کند و این کار را ” لازمه بقا و پیشرفت رپ فارسی” می داند. 

از جمله می گوید: “می دونی چیه، به نظرم با بالا آمدن ‘صامت’ اصلا اوضاع عوض خواهد شد و به قولی ‘می ترکونیم’.” 
او از بیان جزییات بیشتر درباره “صامت” و زمینه فعالیت آن خودداری می کند ولی با شیطنت و خنده های خاص خودش می گوید: “امیدوارم امسال فازش رو بگیریم.